czwartek, 14 listopada 2013

Maksi mini

Określenie Mini St. stało się nieco chybione. Od początku coś z tym przydomkiem było nie tak, nie przemyślałam go. A teraz jeszcze straciło sens, bo St. wcale nie jest taki mini. Urósł jakoś niesamowicie, prawie podwoił już masę urodzeniową - chłop jak dąb. Zakładam mu ciuszki, które Panna Lulu nosiła jak miała 3-4 miesiące, inna rzecz, że ona była drobniutka. Pewnie niedługo ją przerośnie. W takim razie postanowiłam zaprowadzić drobne zmiany, zmiany dotyczące nazewnictwa... niech ten nasz synek będzie określany blogowo mianem: Stach.
Tak więc Stach urósł, zmężniał, trzyma główkę, wygina się jakby chciał się przewrócić na brzuch i w ogóle straszny z niego siłacz. Siłacz spokojny i opanowany... no dobra czasem się awanturuje... nie ma ideałów. Awanturuje się szczególnie wieczorem. Już go zaczęłam podejrzewać o kolki, ale to na szczęście nie to. Pewnie jakieś drobne nieporozumienie na linii mama-Stach, chociaż zaczynam rozumieć syna coraz lepiej.  
A najpiękniejsze jest to, oczywiście oprócz Stachowych uśmiechów (chociaż nie wiem czy to nie kwestia gazów), że Stach czasami usypia samodzielnie, bez bujania, bez szumienia, nawet bez przytulania, sam w łóżeczku bądź gdziekolwiek. No dobra, może to nie jest takie piękne, bo ja się do swoich dzieci uwielbiam przytulać, ale jakie wygodne przy dwójce.

1 komentarz: